τελευταίες τέσσερις ημέρες ήταν τόσο όμορφες.
Νιώθω πως σε ξέρω χρόνια..
Μια ζωή ίσος.
Αλλά πως γίνετε όλα να είναι τόσο καλά.
Και τόσο αληθινά.
Δεν είμαι φτιαγμένος για να χαίρομαι πολύ.
Αν δεν κρατήσει.
Δεν άξιζε.
Τότε δεν χρειάζεται και να στεναχωριέμαι
Άλλα ποιος ξέρει..
Ζούμε μαζί, πεθαίνουμε μόνοι.
Παρασκευή 14 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
όλοι ειναι φτιαγμενοι για να ειναι χαρουμενοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλα δεν ξερουμε να αφηνομαστε..
αφεσου λοιπον, χαλαρωσε και απολαυσε το...
κι οπως λες αν δεν κρατησει, δεν αξιζε... τα κουβαδακια μας και σε αλλη παραλια σε τετοια περιπτωση!