Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

02.12.09

Σήμερα έβρεξε πολύ.
Εγώ έβλεπα ταινίες, και σκεφτόμουν.
Σκεφτόμουν, σκεφτόμουν, σκεφτόμουν.
Σκέφτομαι πολύ τελευταία και όταν το κάνω αυτό γίνομαι πολύ μελαγχολικός.
Αποξενώνομαι….
Απομακρύνομε από τον έξω κόσμο.
Κλίνομαι μέσα στον δικό μου κόσμο.
Δεν ξέρω αν μου αρέσει, να είμαι μόνος ή αν το φοβάμαι.
Νιώθω διάφορα συναισθήματα για την μοναξιά.
Απλά δεν ξέρω ποιο κερδίζει.

Ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα όταν είσαι μόνος.
Είναι τόσο αδύναμος.
Άψυχος…
Χωρίς ζωντάνια.
Αλλά κρύβει μια θαλπωρή.
Μια αγκαλιά κάποιου βαριά άρρωστου που αγαπάς.
Κάποιου που όσο αδύναμη και αν είναι η αγκαλιά, σε ζεσταίνει.
Σε κρατάει όρθιο.
Για λίγο ακόμα.
Μέχρι να ξημερώσει.
Μέχρι να τελειώσει η βροχή…

Η βροχή…
Η βροχή μέσα στο κεφάλι σου
Η καταιγίδα. . .
Η συννεφιά. . .
Το γκρίζο. . .
Το μαύρο. . .
Το σκοτεινό. . .
Το κρύο. . .
Το άδειο. . .
Η βρεγμένες σκέψεις που τρέχουν αδιάφορα μέσα στο κεφάλι σου.
Χωρίς να κρατούν ομπρέλα .
Χωρίς να πραγματοποιούνται .
Χωρείς να υπάρχουν.