Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

02.12.09

Σήμερα έβρεξε πολύ.
Εγώ έβλεπα ταινίες, και σκεφτόμουν.
Σκεφτόμουν, σκεφτόμουν, σκεφτόμουν.
Σκέφτομαι πολύ τελευταία και όταν το κάνω αυτό γίνομαι πολύ μελαγχολικός.
Αποξενώνομαι….
Απομακρύνομε από τον έξω κόσμο.
Κλίνομαι μέσα στον δικό μου κόσμο.
Δεν ξέρω αν μου αρέσει, να είμαι μόνος ή αν το φοβάμαι.
Νιώθω διάφορα συναισθήματα για την μοναξιά.
Απλά δεν ξέρω ποιο κερδίζει.

Ο χρόνος περνά τόσο γρήγορα όταν είσαι μόνος.
Είναι τόσο αδύναμος.
Άψυχος…
Χωρίς ζωντάνια.
Αλλά κρύβει μια θαλπωρή.
Μια αγκαλιά κάποιου βαριά άρρωστου που αγαπάς.
Κάποιου που όσο αδύναμη και αν είναι η αγκαλιά, σε ζεσταίνει.
Σε κρατάει όρθιο.
Για λίγο ακόμα.
Μέχρι να ξημερώσει.
Μέχρι να τελειώσει η βροχή…

Η βροχή…
Η βροχή μέσα στο κεφάλι σου
Η καταιγίδα. . .
Η συννεφιά. . .
Το γκρίζο. . .
Το μαύρο. . .
Το σκοτεινό. . .
Το κρύο. . .
Το άδειο. . .
Η βρεγμένες σκέψεις που τρέχουν αδιάφορα μέσα στο κεφάλι σου.
Χωρίς να κρατούν ομπρέλα .
Χωρίς να πραγματοποιούνται .
Χωρείς να υπάρχουν.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

10.11.09

δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να ξεκολλήσω από κάτι τόσο γελοίο..........

ειλικρινά έχω αρχίσει να τρελαίνομε.........

έχω ταπεινώσει κάθε δήγμα εγωισμού μέσα μου και ώμος ακόμα περιμένω!!!!

????
?? ??
??
??

ΓΙΑΤΙ........... ??





Κρύψου εκεί που δεν θα σε βρουν
Και σκέψου τι σε τρομάζει
Αν φύγεις
Θα φύγω και εγώ

Σε ξέρουν και σε πληγώνουν
Με λόγια πικρά
Αλλά όταν εσύ μιλάς
Δεν σε ακούνε

Γράμματα να μάθεις
Να μην σκάφτεσαι πολύ
Γιατί σε σφάζουν
Και τέλος

Ίσως αν σταματήσεις
Θα φτάσεις
Εκεί που πηγαίνεις
Πραγματικά

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

02.11.09


Συνεχίζω να περιμένω κάτι που θα έπρεπε να έχω ξεχάσει ! Όμως ακόμα κάτι με κρατάει… κάτι μέσα μου δεν με αφήνει να φύγω…

Είμαι αλλεργικός στα χρώματα
Γουστάρω μόνο το μαύρο

Τι το ‘θελα και έμπλεξα
Με εσένα τι θα κάνω

Με έκανες να σε σκέφτομαι
Πρωί , μεσημέρι , βράδυ
Τώρα όμως με πούλησες
Για αλλουνού το χάδι

Μαύρος είναι ο κόσμος μου
Μαύρη η ζωή μου

Με αλλά χρώματα
Πληγώνετε η ψυχή μου

Δεν θέλω να ακούσω
Για λευκές ιστορίες
Για παραμύθια ονειρικά
Και άλλες μαλακίες

Θέλω τις μπίρες μου να ποιώ
O chuck να με πωρώσει
Να σε σβήσω προσπαθώ
Από το μυαλό μου που έχει λιώσει

Έχει λιώσει και έχει πάρει
Την όψη την δική σου
Και οργανισμός μου αντιδρά
Μονάχα στην φωνή σου

Πήρα και ηρεμιστικά
Κλίστηκα σε ψυχιατρείο
Στους δρόμους πάλι έτρεχα
Έκαψα το πατριαρχείο

Λίγη ηρεμία θέλω
Παρακαλώ να μην σε χάσω
Έχω αλλεργία στο λευκό

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

29.10.09

Κάτι που έγραψα για αυτήν...

Που δεν μπορώ να της πω...

Δάκρυ για ‘σένα,
τόσο θολό.
Λιμάνι στα ξένα,
διπλό πειρασμό.

Αστέρι που πέφτει,
αλήθεια φοβάμαι.
Ψεύτη και κλέφτη,
τον Απρίλη θυμάμαι.

Δάκρυ και αστέρι,
μικρό μυστικό.
Κράτα μου το χέρι,
για ένα λεπτό.

Λευκή σαν αστέρι,
σαν φως δυνατό.
Την ‘μέρα θα φέρει,
μονάχα να σε δω.

Λευκή σαν το δάκρυ,
που ποτίζει πληγές.
Χαμένη σε πάρτι,
σ’ αγαπώ για το χτες.